این پژوهش امکان استفاده از بازاریابی الکترونیک در تجارت برنج را در شهرستان رشت بررسی می کند. برای این منظور 68 نفر از مدیران دفاتر خدمات ارتباطات روستایی و 57 نفر از کارشناسان جهاد کشاورزی استان گیلان به صورت تمام شماری و 367 نفر از شالیکاران شهرستان رشت با استفاده از جدول حداقل حجم نمونه بارتلت و همکاران به عنوان نمونه آماری از جامعه 90 هزار نفری شالیکاران انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش پیمایشی، توصیفی انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه جداگانه با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت استفاده شده است. سوال ها در رابطه با نگرش پاسخ دهندگان درباره بازاریابی الکترونیک و همچنین میزان آشنایی و آمادگی بازاریابی الکترونیک در دفاتر ICT روستایی و سازمان کشاورزی در قالب چهار پیشنیاز شامل فرهنگ فناوری اطلاعات، قانون، زیرساخت و پشتیبانی بودند. برای شناسایی عوامل موثر بر بازاریابی الکترونیک و تفاوت نظرات پاسخ دهندگان، از آزمون های کروسکال والیس، یو من ویتنی و t استفاده شد. نتیجه تحقیق نشان داد که تقریبا 80 درصد مدیران دفاتر ICT و 68 درصد شالیکاران تمایل زیادی در استفاده از بازاریابی الکترونیک برای محصول برنج دارند و بیشتر از 70 درصد پاسخ دهندگان، شبکه دفاتر ICT را بهترین گزینه برای بازاریابی الکترونیک انتخاب کردند. در نهایت بر اساس نتایج تحقیق دو مدل پیشنهاد گردید. مدل اول مبادله بین کشاورز و مصرف کنندگان، به وسیله وب سایت از نوع فروشنده کاتالوگی و دومین مورد، مبادله بین دفاتر ICT روستایی و مصرف-کنندگان با روش واسطه ای بود. دفاتر ICT روستایی، در هر دو مدل نقش واسطه ای – تکمیل خرید و فروش را داشتند.